همــــــچو موری به ســـــــر خـــــــوان توام        

من غریب و بی کــــــسم ولی مهمان توام

من سـگی هستم و قلاده من به دست تو          

رد نکــــــن چون ســـــــــــــــگ دربان توام

شـــــده ام غرق به مرداب گنــــــاهان خـود           

بنــما رحم که من قابل احســــــــان توام

شــــــده چشـــــمم چو کـــــــــویری بی آب         

 بده اشـکی که من عبـــد پریــــشان توام

گر چــه گنــــهکار شــــــدم در همه عــــــمر         

  کن نظر تائبـــــــــم و زار و پریـــشان توام

به در تو نبود کســـــــی چو من یا رحـــــمن         

 بنگرعاشق ومســـــت صاحب الــزمان توام

ســر راهـــــش بنشـــینـــــــم که ز در باز آید        

 العــــــجل گویم و من منتـــظر خــوان توام

کو به کو شــهر به شهر درپی تو میــــــگردم        

 بنـــــگر بر دل خون من که حــــــیران تو ام

من شفیعی چون حســـــین بن علی آوردم       

  چو شـــفاعت کندم عاشــــق و جانان توام

کی شود تا بشوم کشته خونین حســـــــین        

 بر سر دارم و من کشــــته بی جـــان توام

ای خدا این عبد بیدل شده مجنون حســــین       

  بی طمع بر نعم و جنت و رضـــــــوان توام